بعضی حرفها را هرگز نباید در محل کار خود بزنید.
این عبارات قدرتی ویژه دارند: این کلمات حتی اگر درست باشند، توانایی بی نظیری در بد جلوه دادن شما دارند.
بدتر از همه، اگر آنها را به زبان آورید، دیگر نمی‌توانید حرف تان را پس بگیرید.
در مورد اشتباهات کلامی، جوک های بی مزه یا نظریات نادرست سیاسی صحبت نمیکنم. فقط اینها نیستند که چهره شما را خراب میکنند.
از حرف هایی صحبت میکنم که سخنانی ظریف هستند – که ما را بی کفایت و نا مطمئن نشان میدهند _ و بیشترین آسیب را به ما میزنند.
مهم نیست که چقدر استعداد دارید یا چه موفقیت هایی کسب کرده اید، عباراتی خاص وجود دارند که بلافاصله نظر افراد در موردتان را عوض کرده و می توانند برای همیشه شخصیت شما تخریب کنند. بار منفی این عبارات انقدر زیاد است که بلافاصله شغل شما را نابود میکند.
چند نمونه از این قاتلان حرفه ای را اخیرا در محل کار خود شنیده اید؟
- “عادلانه نیست.”
همه می دانند که زندگی عادلانه نیست. اما بیان اینکه چیزی عادلانه نیست، نشان میدهد شما زندگی را عادلانه میبینید و بنابراین، نابالغ و ساده لوح به نظر میرسید.
اگر نمی خواهید بد به نظر برسید، باید به حقایق بچسبید، سودمند باشید و تعابیر خودتان را به آن اضافه نکنید. به عنوان مثال، می توانید بگویید، ” متوجه شدم پروژه ای که امیدوار بودم به من بدهید را به آن (Ann) محول کرده اید. ممکن است بگویید چرا این تصمیم را گرفته اید؟ می خواهم بدانم چرا فکر کردید من مناسب نیستم، تا بدین واسطه روی مهارت هایم کار کنم.”
- “تا بوده همین بوده”
فناوری با چنان سرعتی در حال تغییر است که حتی یک فرایند شش ماهه نیز ممکن است منسوخ شود.
با بیان اینکه همیشه کارها همین طور انجام میشده است، نه تنها نشان می دهید که در برابر اعمال تغییر تنبل و مقاوم هستید، بلکه رییس تان را متعجب میکنید که چرا سعی ندارید مسائل را به روش خودتان بهتر کنید. اگر کارها را به همان روش قبلی انجام میدهید، قطعا راه بهتری نیز وجود دارد.
- “مشکلی نیست.”
اگر کسی از شما کاری بخواهد و از این بابت تشکر کند و در جواب بگویید مشکلی نیست، یعنی درخواست او را یک مشکل میدانید. این امر باعث میشود تا افراد حس کنند که کار را به شما تحمیل کرده اند.
در عوض باید نشان دهید که از انجام کار خود خوشحال هستید. مثلا بگویید “باعث افتخار است..” یا خوشحال میشوم که به این کار رسیدگی کنم”. اینها تغییراتی ظریف در کلام هستند، اما تاثیر زیادی بر دیگران میگذارند.
- “به نظرم … / ممکنه ایده ی احمقانه ای باشه … / میخواهم یک سوال احمقانه بپرسم..”
این عباراتِ بسیار منفعل فورا اعتبار شما را تخریب می کند. حتی اگر بعد از آنها یک نظر عالی بدهید، این عبارات شما را نامطئن جلوه میدهند، و باعث میشوند اعتماد افراد شنونده به شما از بین برود.
خودتان بدترین منتقد خود نباشید. اگر خودتان در مورد آنچه می‌گویید مطمئن نیستید، دیگران هم نخواهند بود. و اگر واقعا چیزی را نمی دانید، بگویید: ” در حال حاضر در این مورد اطلاع ندارم، اما جویا میشوم و به شما خواهم گفت.”
- “این کار فقط یک دقیقه طول خواهد کشید.”
اگر بگویید انجام کاری فقط یک دقیقه طول میکشد، مهارت های خود را زیر سوال میبرید و در انجام امور عجول به نظر میرسید. تنها در صورتیکه کاری در واقع ۶۰ ثانیه ای انجام میشود، صرفا بگویید این کار زیاد طول نمیکشد. اما به گونه‌ای بیان نکنید که زودتر از زمان موعود به پایان میرسد.
- “سعی ام را خواهم کرد”.
عبارت “سعی کردن” درست مانند کلمه “فکر کردن”، القا میکند که شما راسخ در انجام آن کار نیستید. تمام قابلیت های خود را بکار ببرید. اگر کاری از شما خواسته شد، یا آن را انجام دهید یا پیشنهاد دیگری بدهید ولی نگویید سعی خودم را میکنم؛ زیرا این حرف نشان میدهد که شما سعی زیادی نخواهید کرد.
- “او تنبل/ بی کفایت/ نادان است.“
با کوچک کردن همکارتان پیشرفت نمیکنید. اگر اظهارنظرتان درست باشد، همه از قبل میدانند؛ پس نیازی نیست که آن را بیان کنید. اگر گفته شما صحیح نباشد، خودتان نادان به نظر میرسید.
همیشه در هر محل کار افرادی بی ادب و بی کفایت وجود دارند و خوشبختانه همه آنها را میشناسند. اگر قدرت کمک به آنها یا اخراج شان را ندارید، با بیان بی عرضگی آنها، چیزی به دست نمی آورید. بیکفایتی همکارتان نه تنها شما را بهتر نمیکند، بلکه در نهایت به خودتان آسیب زده و دید همکارانتان را نسبت به شما منفی میکند.
- “این کار جز شرح وظایف من نیست.“
این عبارت طعنه آمیز اغلب نشان میدهد که تنها مایل به انجام امور کمی هستید تا حقوق بگیرید و گفتن آن امنیت شغلی تان را به خطر میندازد.
اگر رئیس تان از شما کاری بخواهد که احساس می کنید مناسب جایگاه تان نیست (نه از نظر اخلاقی)، بهترین کار این است که آن را مشتاقانه انجام دهید. بعدا، با رئیس تان در مورد سمت خود در شرکت و در این باره که آیا شرح کارتان نیاز به بروزرسانی دارد یا خیر صحبت نمایید. با این کار نشان میدهید که قصد ندارید بی اهمیت جلوه کنید. همچنین شما و رییس تان را قادر میسازد تا درکی دراز مدت از کارهایی که باید یا نباید انجام دهید داشته باشید.
- ” تقصیر من نیست.”
دنبال مقصر گشتن هرگز ایده ی خوبی نیست. اگر نقشی– هر چند کوچک – در اشتباه صورت گرفته دارید، مسئولیت آن را بپذیرید. در غیر این صورت، بدون غرض در مورد آنچه رخ داده توضیح دهید. حقیقت را بگویید و اجازه دهید رییس و همکارانتان مقصر را تشخیص دهند.
زمانی که انگشت اتهام را به سوی شخص دیگری می گیرید، در نگاه بقیه فردی بی مسئولیت به نظر میرسید. این کار افراد را عصبی میکند. بعضی از آنها از کار کردن با شما امتناع میورزند و بعضی از اول جبهه میگیرند و در صورت بروز اشتباه شما را سرزنش میکنند.
- “من نمی توانم.”
“من نمیتوانم” هم خانواده عبارت “تقصیر من نیست” میباشد. افراد دوست ندارند عبارت “من نمیتوانم” را بشنوند، زیرا فکر میکنند به معنای “من نمیخواهم” است. بیان عبارت “من نمیتوانم” نشان میدهد که شما مایل به انجام کار نیستید.
اگر واقعا مهارتهای لازم برای انجام کاری را ندارید، باید یک راه حل جایگزین ارائه دهید. به جای گفتن آنچه نمی توانید انجام دهید، کارهایی که قادر به انجام آن هستید را بیان کنید. برای مثال، به جای اینکه بگویید نمیتوانم تا “دیر وقت بمانم” بگویید “میتوانم صبح زود بیایم. خوب است؟” به جای گفتن “نمیتوانم این اعداد را حساب کنم، بگویید نمیدانم چطور این نوع آنالیز را انجام دهم. آیا کسی هست که به من یاد دهد تا دفعه بعد خودم تنها آنها را حساب کنم؟”
- ” از این شغل متنفرم”.
آخرین چیزی که هر کس می خواهد در محل کار خود بشنود، این است که یک شخص از نفرت خود از کارش بگوید و ناله و شکایت کند. این کار شما را فردی منفی جلوه داده و روحیه گروه را تضعیف میکند. مدیران به سرعت نسبت به افراد منفی واکنش نشان میدهند و میدانند همیشه جایگزین هایی مشتاق در انتظار شغل وجود دارند.
در مجموع:
حذف این عبارات از کلامتان به شما منفعت میرساند. آنها ناخودگاه به زبان شما می آیند. بنابراین باید به خودتان بیایید و عادت نگفتن آنها را در خود تقویت کنید.
عبارات دیگری هم می توانند در این لیست قرار گیرند، شما می توانید چند مورد از آنها را مثال بزنید؟ لطفا نظرات خود را با من به اشتراک بگذارید.
منبع:
دیدگاه خود را ارسال کنید...